Zen verhalen – De zin en wijsheid van zen

Zen verhalen – De wijsheid en de zin van zen. Zen kan ons veel leren over hoe het omgaan met onze gevoelens, gedachten, frustraties, …. de alledaagse dingen des levens. Op deze manier kan zen een bron van inspiratie zijn.

Niet-oordelen

Er was eens een oude boer die jarenlang zijn gewassen had bewerkt. Op een dag liep zijn paard weg. Toen hij het nieuws hoorde, kwamen zijn buren op bezoek. ‘Wat een pech’, zeiden ze meelevend.

“Misschien”, antwoordde de boer.

De volgende ochtend kwam het paard terug, met drie andere wilde paarden mee. “Wat geweldig”, riepen de buren.

“Misschien”, antwoordde de oude man.

De volgende dag probeerde zijn zoon op een van de ongetemde paarden te rijden, werd gegooid en brak zijn been. De buren kwamen weer om hun medeleven te betuigen met zijn ongeluk.

“Misschien”, antwoordde de boer.

De dag erna kwamen militaire functionarissen naar het dorp om jonge mannen voor het leger op te stellen. Toen ze zagen dat het been van de zoon gebroken was, liepen ze hem voorbij. De buren feliciteerden de boer met de goede afloop.

‘Misschien,’ zei de boer.

Conclusie : De boer beoefent niet-oordelen. Hij begrijpt de ware aard van het leven, dat je geen enkele gebeurtenis in zekere zin als een “einde” kunt beoordelen. Ons leven verloopt niet als een fictief werk. Er zijn geen duidelijke pauzes die het ene moment van het andere scheiden, en er is geen perfect geformuleerd einde waar alles naar toe bouwt.

Er is altijd morgen. En of de dag nu goed of slecht was, er zijn een miljoen effecten die uit één gebeurtenis kunnen voortkomen. Goed en slecht zijn met elkaar verbonden. Het zijn in feite twee kanten van dezelfde medaille. Als dingen perfect lijken, zijn ze dat niet. Als het lijkt alsof het Armageddon is in jouw uithoek van de wereld, is het dat niet. Dingen kunnen te allen tijde in een oogwenk veranderen. En dat zullen ze op een of ander moment ook doen.

Dit betekent niet dat we niet gelukkig kunnen zijn. Integendeel, het betekent dat we deze waarheid moeten beseffen en zo moeten leven dat we ons er voortdurend van bewust zijn om vrede en geluk te vinden. Laat dit echter de manier waarop je leeft nog niet te veel veranderen. Voor nu, denk er maar eens over na, observeer je leven door de lens van dit oneindig samenkomende universum. Deze daad op zich kan je een groot gevoel van vrede geven.

Goed en fout

Toen Bankei zijn afzonderingsweken van meditatie hield, kwamen er leerlingen uit vele delen van Japan. Tijdens een van deze bijeenkomsten werd een leerling betrapt op diefstal. De zaak werd gemeld aan Bankei met het verzoek de dader te verwijderen. Bankei negeerde de zaak.

Later werd de leerling op een soortgelijke daad betrapt en opnieuw negeerde Bankei de zaak. Dit irriteerde de andere leerlingen, die een petitie opstelden om het ontslag van de dief te vragen, waarbij ze verklaarden dat ze anders zouden vertrekken. 

Toen Bankei de petitie had gelezen, riep hij iedereen voor zich. ‘Jullie zijn wijze broeders,’ zei hij tegen hen. “Je weet wat goed is en wat niet. Je mag ergens anders heen gaan om te studeren als je wilt, maar deze arme broer weet niet eens goed van kwaad. Wie zal het hem leren als ik het niet doe? Ik zal hem hier houden, zelfs als jullie allemaal vertrekken.’

Een stortvloed van tranen reinigde het gezicht van de broer die had gestolen. Alle verlangen om te stelen was verdwenen.

Conclusie : Dit verhaal is vrij eenvoudig, maar het zet je zeker niet minder aan het denken dan de rest. Hoe snel zouden de meeste mensen degenen die een misdaad als stelen begaan, de rug toekeren, net als de leerlingen. Maar kijk dieper en je zou zomaar een ander mens kunnen zien. Iemand die gewoon de weg gewezen moet worden.

Schrijf mensen niet zo gemakkelijk af. Medeleven tonen is niet altijd gemakkelijk, maar we zijn allemaal samen in dit leven, dus we kunnen niet alleen degenen helpen die zich goed gedragen. De mensen die dergelijke misdaden begaan, zijn vaak mensen die hulp nodig hebben met de meest fundamentele spirituele en menselijke principes, zoals goed en kwaad.

Als je een geliefde hebt die een misdaad heeft gepleegd voordat je precies weet wat ik bedoel. Je weet dat ze beter kunnen en dat ze niet moeten worden weggegooid alleen maar omdat ze op een gegeven moment iets verkeerd hebben gedaan. Natuurlijk moeten we de orde bewaren, dus moeten ze gedisciplineerd worden voor hun gedrag, maar we moeten ook de tijd nemen om ze goed en kwaad te leren. We moeten ernaar streven ze op te tillen, net zoals we ernaar streven onszelf en degenen van wie we houden te verheffen, ondanks hun eigen gebreken.

De gebarsten emmer – Een verhaal uit India over een nuttige gebarsten emmer

Een waterdrager in India had twee grote emmers; elke emmer hing aan één kant van een juk dat hij over zijn schouders droeg. Eén van de emmers had een barst en de andere emmer was in perfecte staat. Terwijl die tweede emmer aan het einde van de lange weg tussen de rivier en het huis van de meester een volle portie water afleverde was tegen die tijd de gebarsten emmer nog maar half vol.

Dat ging zo twee volle jaren verder. De waterdrager leverde altijd maar anderhalve emmer water af in het huis van zijn meester. Natuurlijk was de goede emmer bijzonder trots op zijn prestaties omdat hij perfect voldeed voor het doel waarvoor hij gemaakt was. Maar de arme gebarsten emmer was beschaamd om zijn gebrek en voelde zich ellendig omdat hij maar de helft kon presteren van wat je van hem had mogen verwachten.

Nadat hij zich zo twee jaar lang als een mislukking had beschouwd begon hij op een dag bij de rivier tegen de waterdrager te praten.
“Ik ben beschaamd over mezelf en ik wil me bij jou verontschuldigen.”
“Waarom?,” vroeg de waterdrager, “waarom ben je beschaamd?”

“Omdat ik de laatste twee jaar slechts in staat ben geweest om maar een halve portie water af te leveren. Door die barst in mijn zijwand verlies ik voortdurend water onderweg naar het huis van je meester. Door mijn falen moet jij zo hard werken en krijg je niet het volle loon voor je inspanning,” antwoordde de emmer.

De waterdrager kreeg echt medelijden met de oude gebarsten emmer; hij wilde hem troosten en zei: “Als we dadelijk teruggaan naar het huis van mijn meester moet je eens goed op die prachtige bloemen letten aan de kant van de weg”.       

En inderdaad: toen ze de heuvel opliepen zag de gebarsten emmer de prachtige wilde bloemen langs de kant van de weg en dat bracht hem toch een beetje troost. Maar aan het einde van de reis voelde hij zich toch weer ongelukkig omdat de helft van het water weer was weggelopen en hij verontschuldige zich opnieuw bij de waterdrager omdat hij weer gefaald had.     

De waterdrager bekeek de emmer en zei: “Heb je dan niet gezien dat er alleen maar bloemen groeien langs jouw kant van de weg en niet langs de kant van de andere emmer? Dat komt omdat ik altijd al wist dat je een beetje lekte en ik heb daar mijn voordeel mee gedaan. Ik heb bloemzaadjes geplant aan jouw kant van de weg en elke keer als we terugkwamen van de rivier heb jij ze water gegeven. En zo heb ik twee jaar lang telkens prachtige bloemen kunnen plukken om de tafel van mijn meester mee te versieren.”

“Als jij niet zou zijn zoals je nu eenmaal bent dan zou zijn huis er nooit zo prachtig uitzien.”

Conclusie : het is niet omdat iets kapot is, het niet meer bruikbaar kan zijn.    

Hopelijk heb je genoten van deze enkele zen verhalen. Bedankt voor je aandacht en het lezen.