Condor

Condors werden beschouwd als de meest prominente vogels in de klassieke oudheid. Verschillende legendes getuigen van hun unieke kwaliteiten, zoals de bewering van Aristoteles dat de zeearend alleen de jongen grootbracht die rechtstreeks naar de zon konden kijken zonder dat hun ogen tranen, of de bewering van Plinius de Oudere dat ze immuun waren voor blikseminslag, terwijl de Geoponica beweerde dat ze beschermden tegen hagel. Ze werden beschouwd als begiftigd met orakeleigenschappen en een goddelijke vogel, als boodschapper van Zeus en aankondiger van de overwinning. Er wordt zelfs gezegd dat Zeus zichzelf af en toe in een condor heeft veranderd.

Door deze goddelijke associaties werd de adelaar gebruikt als embleem van verschillende heersers, van de Achaemeniden tot Alexander de Grote en de Diadochi, en tenslotte van de Romeinse keizers.  De adelaar die de bliksem van Zeus vasthield, werd het belangrijkste symbool (aquila) van de Romeinse legioenen.

In het medicijnwiel is de condor het laatste archetype waardoor de cyclus is afgerond, dat begon bij het pad van de slang.

Condor, die boven de valleien zweeft, in staat om de bomen, rotsen, rivieren en zelfs de kromming van de aarde te zien … maar hij is ook in staat om een muis 2000 voet onder hem te zien. Zijn vermogen om zowel het hele plaatje als een klein stukje ervan tegelijkertijd te zien, zijn representatief voor de kwaliteiten van het niveau van spirituele waarneming. De oostelijke richting – de plaats van ons worden – wordt vertegenwoordigd door een adelaar, die visie, duidelijkheid en vooruitziendheid brengt. De grote vleugels van de arend houden het hart vast, leren ons zien met de ogen van het hart. Adelaar stelt ons in staat om boven de alledaagse veldslagen uit te stijgen die ons leven bezighouden en onze energie en aandacht te verteren. Adelaar geeft ons vleugels om boven triviale dagelijkse worstelingen uit te zweven naar de hoge toppen dicht bij de hemel.

De adelaar is 99% bewustzijn en 1% materie, het tegenovergestelde van slang. De slang is het begin van het medicijnwiel. De slang is 1% bewustzijn en 99% materie. Bij de adelaar is er weinig vorm of substantie, de taal van de adelaar is energie. Het brein dat bij dit niveau hoort, is de prefrontale cortex, die sommige neurowetenschappers het ‘Godbrein’ noemen. 

Bij de adelaar is er niet langer een arme persoon die brood ontvangt en een rijke die het aan hem overhandigt – er is alleen de Geest die de Geest voedt. We zien onszelf niet langer als losgekoppeld van de planeet of van andere mensen; de grenzen smelten weg als onze individuele zielen onze eenheid erkennen.

Op dit waarnemingsniveau zal een Laika zichzelf omschrijven als: “De bergen ben ik, de rivier ben ik, de adelaar ben ik, de rots ben ik.” De perceptuele staat van adelaar wordt geassocieerd met het negende chakra, dat buiten tijd en ruimte bestaat en altijd kristallijn en puur is. Dit is waar we de prachtige uitgestrektheid van de schepping ervaren, waar we in god verblijven. Om dit gebied te bereiken, stijgen we op via het zilveren koord van licht dat oprijst vanuit de acht chakra (Wiracocha) naar het hart van het universum, naar Spirit. Er is maar één negende chakra, want er is maar één van ons in de Geest.

Als we met een probleem worden geconfronteerd, hoe dichter we bij het niveau van Spirit kunnen komen, hoe minder energie we nodig hebben om verandering teweeg te brengen. Stroomafwaarts kunnen we oorlog zien; maar stroomopwaarts kunnen we de onrust zien onder de mensen die ons naar de oorlog zullen voeren, wat een veel gemakkelijker probleem is om aan te pakken. Stroomafwaarts is vervuiling; stroomopwaarts is de vraag waarom we plastic gebruiken en het op de grond gooien.

Op de lagere waarnemingsniveaus kunnen we proberen een manier te vinden om oorlog of vervuiling te voorkomen, diegenen te genezen die zich rechteloos voelen, of diegenen te veranderen die erop staan hun afval weg te gooien zonder te recyclen – maar op het allerhoogste niveau van adelaar, wij kan werkelijk vrede worden. Van kolibrie, bijvoorbeeld, staan we erop om te recyclen, terwijl we van eagle ons afvragen waarom we plastic verpakkingen niet helemaal elimineren. 

Een andere manier om dit hoogste niveau van perceptie te begrijpen, waar onze traditionele ideeën over de aard van de werkelijkheid oplossen, is door te kijken naar de kwantummechanica. Natuurkundigen ontdekken dat materie op subatomair niveau veel minder solide en tastbaar is dan we ooit dachten dat het was. Met andere woorden, een solide tafel is helemaal niet solide, maar een zoemende verzameling deeltjes en golven.

Werner Heisenberg was de eerste die natuurkundigen met dit idee in verwarring bracht in 1925, waarbij hij in zijn “onzekerheidsprincipe” postuleerde dat wanneer we een elektron observeren om zijn snelheid te meten, dit zijn positie verandert. Dus als we verwachten dat een elektron zich gedraagt als een deeltje, is het verplicht; als we een experiment ontwerpen waarbij het zich als een golf moet gedragen en tegelijkertijd twee naast elkaar gelegen doelen moet raken, werkt het samen. Deze ontdekking was zeer verontrustend voor veel wetenschappers, waaronder Einstein, die riep dat “God niet dobbelt” met het universum. En toch hebben de Earthkeepers altijd geweten dat onze perceptie van de wereld de aard ervan bepaalt.

Met andere woorden, kwantumfysici en Earthkeepers suggereren beide dat de wereld zichzelf tot bestaan droomt: de eekhoorns dromen het, de vissen dromen het en wij dromen het – zelfs de stenen dromen het, hoewel hun slaap diep is en lang. Kwantumfysica legt uit hoe het gebeurt; de Laika vertellen ons hoe we het moeten doen. De natuurkunde vertelt ons hoe water verdampt tot een dampwolk, terwijl de Laika ons laat zien hoe we het kunnen laten regenen. 

Natuurlijk ervaren wij mensen de werkelijkheid door onze eigen waarneming, niet die van de eland of steen. Van sommige Laika werd gezegd dat ze van vorm konden veranderen en een jaguar of adelaar konden worden, in staat om de vegetatie tegen hen aan te voelen terwijl ze door de jungle sluipen of de wind die door hun vleugels raast terwijl ze naar een vallei zweefden. Dit deden ze om een glimp van de wereld op te vangen door de ogen van een ander, om te ontdekken of er aan de andere kant van de berg een beek was of waarom de condors uitstierven. Wanneer we de staat van adelaar binnengaan, kunnen we problemen bij de bron oplossen en staren met de ogen die de geboorte en dood van sterrenstelsels hebben gezien.

In de natuurkunde legt de chaostheorie uit dat een tropische storm in het Caribisch gebied eigenlijk kan worden veroorzaakt door een vlinder in Peking die met zijn vleugels klappert. Het is erg moeilijk om een orkaan van categorie 5 (of kanker in een laat stadium) te veranderen, maar Earthkeepers weten dat we van de arend de tijd kunnen oversteken en die orkaan kunnen vinden terwijl het nog steeds een fluistering van de wind is aan de rand van de vleugel van een vlinder – dat wil zeggen, we kunnen die storm genezen voordat hij zelfs maar geboren is. Dit is het geschenk van dit rijk: er is geen tijd, dus we kunnen dingen veranderen voordat ze ontstaan. We kunnen de wereld tot bestaan dromen voordat energie ooit een fysieke vorm krijgt.